Behoud zeker gesteld!
De belangrijkste doelstelling voor het 1e team van Schaakgenootschap Overschie is continuatie van het spelen in de landelijke KNSB-Competitie en die doelstelling is door een 4-4 gelijkspel tegen Charlois Europoort 2 al in de 7e van 9 rondes verwezenlijkt. Charlois Europoort 2 is een van de sterkere teams in onze poule en we konden dus echt niet met een gerust hart aan de wedstrijd beginnen maar achteraf kunnen we gerust van een fraai resultaat spreken. Omdat de teams die ons nog konden bedreigen tegen stevige nederlagen aanliepen creëerden wij voldoende marge om de laatste twee ronden zonder zorgen degradatiezorgen te kunnen spelen. We kijken er nu naar uit.
“Terug van weggeweest” is zo de wat typische uitdrukking wanneer je na een ziekbed (griep(je)) weer in actie komt. Dat gold ook voor Ronald Ruijtenberg maar diens terugkeer achter het bord (7) was niet erg succesvol. Het pakketje papieren zakdoeken naast het bord deed ook vermoeden dat het herstel nog niet volledig was en zijn spel eigenlijk ook. Een voor hem zeer ongebruikelijke snelle nederlaag (0-1).
Ook tamelijk snel klaar was Maurits de Jong (8) met een, voor ons, veel beter resultaat. Hij bouwde een goede stelling op en met een centraal geposteerd paard. De druk die daarvan uitging wist hij langzaam maar gestaag op te voeren tot zwart bezweek (1-1).
Albert Segers (2) kreeg een koekje van eigen deeg. Nou zou je denken dat hij uit pure ervaring precies weet wat het lastigst is voor zwart maar het kwam er allemaal niet uit. Nu was zwart natuurlijk ook niet van gisteren en misschien wel net zo ervaren, wat zich uitbetaalde in een beter staand eindspel dat vakbekwaam tot winst werd gevoerd (1-2).
Ons geheime wapen Robbert Fokkink (3) hebben wij in de vorige ronden weer eens opgepoetst en van stal gehaald voor deze wedstrijd tegen een van de sterkste team van poule 3G. Wit greep kort na de openingsfase een pionnetje dat hem wat zwaar op de maag kwam te liggen., zwarts stukken min of meer uitnodigend in de witte veste te dringen en daar kreeg wit een dwangbuis aangemeten. Dat resulteerde in de gelijkmaker (2-2).
Cor Feelders (5) is tegenwoordig degene die in de openingsfase de meeste tijd consumeert maar de kunst is op tijd die consumptie te beperken. Hij stond wel lekker maar de klok naast hem telde wel erg snel af en noopte hem voor te stellen zijn lekkere stand in te ruilen voor een remise en wit zag dat wel zitten (2½-2½).
Zou Henk Ochtman (4) de klap nu helemaal te boven zijn gekomen? Aan zijn spel was dat zo’n beetje af te leiden, ik begreep tenminste weer heel weinig van wat ik op het bord zag al leek mij zwart een beetje minder ruimte te hebben. En net als vroeger knalde Henk ineens weer van de ene naar de andere vleugel om met een subtiel torenzetje het pleit te beslechten (3½-2½).
Mogelijk hebben we het ‘lek’ bij Henk boven, bij het vlaggenschip Erik Brandenburg (1) is er een ‘nieuw lek’ ontstaan of misschien heeft zijn kiel wat remmende rotzooi opgepakt. Wat precies de oorzaak is, is mij niet bekend maar de snelheid is er uit. Eigenlijk ging het hier net zo als bij Henk: wit heeft een drukstelling opgebouwd, dringt stevig aan en komt op de 8e rij binnenvallen en het schaakje van zwart stelde niet echt iets voor en het eindspel na dameruil was volstrekt onhoudbaar (3½-3½).
Uiteraard was Karel Looijmans (6) als laatste nog bezig. We stelde vroeger ook al eens vast dat hij zo geniet van een lekker schaakpartijtje dat hij het wil beleven tot er echt geen leven meer in zit. Er kwam een lopereindspel op het bord met de bekende lopers van ongelijke kleur en dat is normaliter dus remise maar dat erkennen vergde nog een flink aantal zetten (4-4).
Een prima uitslag tegen één van de topteams uit onze poule en vooral de zekerheid dat we volgend seizoen ook weer kunnen uitkomen in de 3e klasse. We kunnen pogen te promoveren maar … daar zijn we te laat mee en te zwak voor.
Teamleider MD