De Winter Kerst Feest

Het locatie is een basisschool, dat verklaart direct het titel. Omringd door divers lesmateriaal, boeken en geografische kaarten speelt de eerste team van Overschie in de ver geleden Goes. Aan het rand van het speelzaal staat een soort hoog podium met flinke traptreden, waarop blokken hout en grote letters het titel van dit verslag vormen. Menigeen moet zich inhouden niet de podium op te klimmen en het D te vervangen door een H en een T.

Het schaakfeest tegen Goes begon met een lange reis. Over enige tijd mogen we nog een keer, want op een of andere manier zijn we in een poule terecht gekomen met drie Zeeuwse ploegen. De eerste van de drie matches eindigde in een broodnodige overwinning voor Overschie: 2,5-5,5. De uitslag was een tikkeltje groter dan op basis van het spelverloop wellicht terecht was geweest, maar in de ‘als’-wereld wint elk team elke wedstrijd met 8-0. We beginnen met de partijen van de staart. Want die wonnen we allemaal!

Op bord 8 speelde Cor met zwart de beroemde Kamikaze-opening. Hier zijn veel boeken over geschreven. Het basisprincipe van de opening is dat je net doet alsof je niks met openingen hebt. Een keertje extra met een paard zetten op zet 4 bijvoorbeeld. Het leverde Cor een stelling op die hem wel ligt, namelijk een stelling waar menig schaker van zou gaan liggen, spartelend en huilend op de grond, roepend om moeder. Als een sluipmoordenaar wachtte hij op een misgreep van zijn tegenstander en die kwam. Zijn tegenstander kon tot tweemaal toe Cor volkomen insnoeren met de zet c5 maar koos voor het zeer ongelukkige f4. Cor ging steeds meer rechtop zitten, zijn stukken kwamen los en een overbelasting in het centrum leverde materiaal op. Overigens kwam met deze zege de score op 2,5 – 5,5 voor Overschie 1. Het belang van chronologie wordt weer ernstig miskend in dit verslag, sorry daarvoor.

We gaan door met bord 7. Ernst speelde zijn geliefde Spaanse opening tegen een principiële “maar ik zet wel mijn loper buiten de keten hoor”-opstelling. Spaans is overigens hoe nationalisten uit Madrid de opening noemen. Het werd een prima pot voor onze man. Met elke zet nam het witte voordeel toe en de reeks fraaie zetten in het middenspel met een loper op d6 en het openen van de c-lijn mogen zo in My Greatest Middlegames. Zwart moet het zwaar hebben gehad, ook de tijd erna. Het is dat je wel meedoet, je weet dat je er bent geweest die middag, maar eigenlijk was je er niet. Met de zege van Ernst kwamen we op ons eerste matchpunt: 2-4.

Bord 6 was voor Marcel. Met een training van Sipke Ernst in gedachte had hij voor zijn paard van b8 het prachtige veld g7 in gedachte. Daarvoor moest hij zoveel grensformulieren invullen, dat hem een enkele onnauwkeurigheid in de opening ten deel viel. Bij het passeren van zijn bord halverwege de middag zag het er penibel uit. Wit had ruimte, aanval en activiteit tegelijk. Toch was het niet overduidelijk uit en Marcel bleef taai en stug verdedigen. Zo taai, dat zijn tegenstander gegrepen leek te worden door het ‘dit moet toch winnen’-syndroom. Na enkele mislukte uitingen van dit syndroom nam Marcel het initiatief met fraaie verdedigende en aanvallende zetten volkomen over. Het door wit geofferde materiaal kwam nooit meer terug. Waarschijnlijk zette Marcel de 2-3 op het scorebord, al is de VAR de beelden nog aan het analyseren.

Karel was aan bord 5 gekoppeld en sinds zijn terugkeer in het team speelt hij met een lach op het gezicht. Hij kreeg in een Zuid-Europeaanse open stelling al snel een heel prettig centrum. De zwartspeler zette de dame wat kwetsbaar op h4, te meer omdat de witte pionnen op e4 en f4 elk moment stukken konden gaan opsluiten. Met een geniepig torenzetje lokte Karel een flinke blunder van zijn tegenstander uit en bracht hij de stand in evenwicht: 2-2. Onze man op 5 won namelijk direct een stuk en niet veel later was het vierde bordpunt aan de staart een feit voor Overschie. Dat was voor onze teamcaptain overigens geen verrassing. Kort na aanvang sprak hij immers de nu beruchte woorden: “ik denk dat we het aan de staart moeten doen vandaag”. Meer over deze bijzondere man later in dit verslag.

Over naar de borden aan de kop. Op bord 4 had Erik geen gelukkige middag. Een zetverwisseling in de opening leidde tot een vrij dramatische stand met minder materiaal en een onveilige koning. Erik probeerde het nog even maar moest als eerste die middag op zoek naar een analyseruimte om nog eens alles een keer te moeten meemaken. Schaken is meedogenloos. Voor Goes was er een hoopvol begin: 1-0.

Zelf speelde ik aan bord 3 met de witte stukken. Na een rustige anti-Kamikaze opening kreeg mijn tegenstander het op zijn heupen. Stockfish keurde zijn pionnenstorm op de koningsvleugel af maar optisch zag het er allemaal goed uit voor zwart en in het tussenverslag in de appgroep van Overschie stond zelfs “Robert minder”. En eerlijk gezegd, dat dacht ik ook. Eventjes dan. Gelukkig viel het allemaal erg mee en langzaam verdween de druk van zwart. Omdat ik over een goede, brave loper beschikte (tegenover een hele stoute en slechte loper voor zwart) was ik de enige die er misschien nog wat van zou kunnen maken. Mijn tegenstander begon dat langzaam ook in te zien en op basis van zijn blik langs wat stellingen dacht hij met een remiseaanbod tactisch meesterwerk af te leveren. Waar hij echter niet op gerekend had, was dat enkele stellingen in korte tijd aan het kantelen waren. De Marcel/Cor-meter was van gemiddeld 0,2 punten naar minimaal 1,8 punten geschoten. En ook Henk op 1 leefde weer. Ik keek het nog even een tijdje aan en na overleg met de teamleider accepteerde ik het aanbod. Notaris erbij en huppakee. Het bracht de stand op 2-1 voor hen, maar toen was al duidelijk dat dat snel zou gaan veranderen.

Op bord 2 speelde Albert. De tactische meesterzet in de opstelling pakte geweldig uit. Hoe versterk je de motivatie van een speler die niet de beste start had? Een van de methodes is de druk weg te halen door een hoog bord met zwart te geven. Albert had niet al te veel moeite het rustige spel van wit goed op te vangen. Na een flinke ruil resteerde een stelling waar zelfs Carlsen waarschijnlijk geen water uit welk steentje dan nog weet te persen. Het remiseaanbod van de witspeler werd door Albert met plezier in ontvangst genomen. Het zette hemzelf in de KNSB dit seizoen en het team in de wedstrijd gelijktijdig op het scorebord: 1,5-0,5.

Henk had plaatsgenomen op bord 1 achter de witte stukken. De kans was groot dat de op papier sterkste man van Goes daar zou plaatsnemen en daar had Henk wel zin in. In een omgekeerde Dargninel kwam Henk kort na de opening met een verrassend Td6 op de proppen. Maar dat niet alleen, de toren bleek beïnvloed te zijn door de diverse Kamikaze-openingen om zich heen en bij de eerste beste gelegenheid volgde de toren van Henk dat voorbeeld. Helaas miste Henk de sterkste voorzetting na het offer van de kwaliteit, waardoor zwart de beste kansen kreeg voor goed spel. De creativiteit van Henk kwam hem te hulp en met een reeks leuke zetten (en wat hulp van zwart) wist Henk zich in de partij te activeren. Na een reeks wendingen ontstond er een vreselijk ingewikkeld toreneindspel.

Kijk en huiver. Ik kan er een vakje naast zetten, maar we willen toekomstige tegenstanders niet wijzer maken dan nodig. De engine draait keurig op 0. Menig schaker zou in blinde paniek zijn bij de vraag of hij liever wit of zwart zou hebben. Henk niet. Een paar zetten later was het remise en de tussenstand 2,5-4,5.

Nu we alle 8 partijen gehad hebben komen we uit bij de belangrijkste partij in deze met 2,5 – 5,5 gewonnen wedstrijd. Onze captain Rob! Niet alleen had hij de wedstrijd weer uitstekend voorbereid en (samen met Erik) de winnende opstelling bekokstoofd, hij was ook tijdens de wedstrijd belangrijk in het houden van het overzicht en het inzien van de kanteling van de score. Denkt u nu, nou, nou, wat een lof allemaal, dan bent u er nog niet. Blijf nog maar even zitten.

Na afloop gingen we als compleet team richting Huize Rob waar onze captain de avond ervoor alle voorbereidingen had getroffen voor een uitstekende maaltijd. Een koud (0.0) biertje stond al om de hoek in de tuin op ons te wachten. Een analysebord stond midden in de woonkamer en met een heerlijk bord pasta zaten 9 schakers de 8 partijen een voor een te bekijken. Hierbij dus nogmaals namens het team aan Rob: “Dank je wel, het was top!”. Ook hebben wij de KNSB verzocht volgend jaar tegen alleen West Brabantse en Zeeuwse verenigingen te spelen en prima als dat 9x uit is.