RSB 2 - het eerste half jaar

Het tweede RSB-team is nu drie rondes verder. Met een grotendeels vernieuwd team en de kersverse Teamcaptain Kris van den Heuvel wacht ons een moeilijke taak. Kris is namelijk duidelijk, er moet en zal gepromoveerd worden. Een scherpe en duidelijke taakstelling, maar is het ook reëel? Vorig jaar vocht het tweede team nog tegen een constant aanwezig degradatiespook.

Het team bestaat dit seizoen uit, op alfabetische volgorde, Niels van Diejen, Mario Dirks, Gijs van Dongen, Kris van den Heuvel, Fokke Lindeboom, Menno Maarsen, Ronald Ruijtenberg en David van der Vloed. Mario, Gijs en Ronald zijn dit jaar nieuw in het team en met recht goede versterkingen te noemen. Tegelijkertijd is het niet zo dat de tweede klasse RSB daarmee een eitje is voor dit team. Hoe heeft het team het afgelopen half jaar de eerste drie wedstrijden overleefd?

Ronde 1 begon met een uitwedstrijd tegen 3-Torens. Daar streden wij vorig jaar nog mee om degradatie. Ronald en Menno moesten helaas de eerste wedstrijd laten schieten, maar met Sam van Dongen en Mees Eijsermans hadden we twee mooie vervangers.  

Sam van Dongen, tegenwoordig een minder fanatieke schaker maar gelukkig wel teruggekeerd bij onze club, pakte uit tegen Martin van Vaalen aan bord 2 en leek vroeg aan de winnende hand te komen. Hij verslikte zich echter in een pionnenopmars en moest de witte vlag hijsen.

Mees debuteerde sterk aan bord 8, maar gaf helaas een gewonnen stelling weg in het eindspel en kon met de zwarte stukken geen verdiend punt binnen harken. David van der Vloed had aan bord 4 vroeg een stuk gewonnen, maar moest vervolgens alle zeilen bijzetten tegen zijn jonge tegenstander die vol op de aanval ging. Onze jonge teamcaptain aan bord 5 had moeite met de vesting doorbreken van zijn tegenstander, Mario stond goed aan bord 7, maar daarentegen stond Fokke ronduit slecht aan bord 8 tegen de Berkelse voorzitter. Gijs stond gelijk aan bord 1 en Niels had een klein plusje aan bord 3.

Kris pakte echter een vol punt met een mooi trucje en David verdedigde dusdanig sterk, dat zijn jonge tegenstander toch de witte vlag moest hijsen. Mario wist verdiend te winnen aan bord 6 en Niels besloot door vermoeidheid tot een vlugge remise aan bord 3, in een stelling die hij onterecht als ‘onzeker’ beoordeelde. Fokke kwam keihard terug in het eindspel vanuit een verloren stelling. Gijs van Dongen was als laatste bezig en trok het volle punt zijn kant op. Zo stond het 5,5-2,5 en pakten we de eerste matchpunten.  

Ronde 2 hadden wij een uitwedstrijd die thuis werd gespeeld, ditmaal tegen de vrienden van Erasmus 3. Door de terugkeer van Menno en Ronald had Kris een iets andere opstelling gekozen. Niels protesteerde nog dat Kris zichzelf echt te laag zette op bord 6, maar de teamcaptain was onverbiddelijk. Dit is hoe hij het wilde.  

Ronald zat aan bord 1 te schaken tegen Jaap van Meerkerk. Ronald en Jaap speelden een rustige positionele wedstrijd en kwamen al snel tot remise. Dat was een mooi resultaat, want Fokke en Menno hadden beiden vrij snel een stuk buit gemaakt en gewonnen op respectievelijk bord 7 en bord 5. Ook Niels aan bord 2 kwam snel tot remise tegen oud-lid Hans Brobbel. Daar kwam Niels overigens goed mee weg. Hij stond uitermate slecht met zwart in een Maroczy, maar wist met een klein schijnoffertje zijn zwakke loper sterk te maken. Daardoor kwam de wedstrijd in evenwicht en stonden we met 3-1 voor.  

David zat weer aan bord 4 en had weer een zware pot. Zijn tegenstander speelde vol op de winst gezien de tussenstand, maar dat kostte hem veel tijd. Daardoor verloor hij in tijdnood in het eindspel twee pionnen en was ons eerste matchpunt binnen. Gijs zat ondanks zijn overwinning op bord 3, maar had daarmee niet per se een gemakkelijkere avond. Weer een paardeneindspel en weer een remise-achtige stand. Zijn tegenstander moest vol voor de winst gaan, maar overzag in het eindspel dat hij een stuk ging verliezen. Hop, het paard was weg! Gijs wist in een eindspel met paard tegen paard en een paar pionnen aan iedere kant het paard van de tegenstander op te sluiten en trok de wedstrijd over de streep. Kris en Mario hadden wat moeite met hun ervaren tegenstanders, maar wisten ze op remise te houden. Zo hadden we een mooie ongeslagen teamoverwinning. 6-2!

Toen gingen de woorden van de teamcaptain natuurlijk door de hoofdjes zingen. Twee wedstrijden, twee sterke overwinningen. Een teamcaptain die de oud-teamcaptain terechtwijst op eventuele opstellingsoverwegingen en met zijn overwinningen de waarheid aan zijn kant heeft. Het degradatiespook nu al verdreven door de geest van victorie en glorie? Oké oké, zo kan die wel weer. Maar de teamcaptain bewees dat hij niet getroffen was door jeugdige overmoedigheid met zijn claim op de kampioenstroon.

Kris wist echter heel goed dat de eerste echt uitdaging eraan kwam. Onze eerste thuiswedstrijd van het seizoen, tegen HZP Schiedam 1, stond als volgende op de agenda. Elke basisspeler van ons nog ongeslagen, maar Daniël van Loenen met zijn ruim 2000 zit bij Schiedam aan bord 1. Kris zou moeten toveren om deze reeks in stand te houden. Zeker omdat we Gijs van Dongen zouden missen, toch minstens een top 3 speler van dit team.

Kris sprak zijn spreuk en kwam tot de volgende opstelling voor ronde 3.

Bord 1 zat Ronald Ruijtenberg. Hij moest de overwinningsdrang van Daniël van Loenen zien te bedwingen. Dat deed hij met verve. Daniël viel aan, op de koningsvleugel, de damevleugel, het centrum! Hij schopte nog net niet tegen de schenen van Ronald om ook naast het bord de aanval door te zetten, maar Ronald hield rustig stand en schoof de wedstrijd rustig in remise stand.  

Aan bord 2 moest Niels, met zijn twee remises, minimaal de 50% vasthouden. Dit tegen de sterke Theo van Zessen. Hier fluctueerde de wedstrijd wat, maar remise was uiteindelijk niet te voorkomen.

Kris had zichzelf op bord 3 gezet. Daar rokeerden beide tegenstanders lang en vielen de jonge spelers elkaar aan op het schaakbord. Kris zijn stelling kraakte onder de druk, zijn tegenstander zijn stelling zuchtte onder de constante aanvallen. Kris, nu ook magiër van beroep, gooide hier en daar nog een rookbom op en toen de rook was opgeklaard, kwam de remise tot stand.  

En daarmee was Kris zijn plan een groot succes. Want als de sterke spelers op de eerste drie borden waren bedwongen, dan kon ons ratingoverwicht op de lagere borden gaan tellen.

David zette zijn tegenstander hard onder druk aan bord 4 en pakte een vol punt. 3 uit 3 en ongeslagen! Arjen Kuin viel in aan bord 5 en hield de enige andere speler met een rating boven de 1600 keurig op remise. Menno, Fokke en Mario aan 6, 7 en 8 hadden alle drie geen kind aan hun tegenstanders. Ze relaxten wat, leunden vaak achterover in hun stoel. Hun zetten werden gespeeld met hetzelfde gemak als een kunstenaar een kwast vast houdt. Zij pakten alle drie de volle buit. Nog een 6-2 overwinning het voluit terechte resultaat.

Teamcaptain Kris had het weer voor elkaar gekregen. Met na 24 wedstrijden op de borden, slechts 6,5 bordpunt laten liggen en 6 matchpunten in de pocket. Toch kan de teamcaptain nog niet achteroverleunen. Op 15 februari speelt het tweede team tegen Fianchetto 2, die met 5 matchpunten een geduchte tegenstander zijn. Ronde 5 komt dan Onesimus aan de beurt. Ook zij staan, net als Overschie, naar drie rondes op 6 matchpunten. Na deze twee rondes is de waarschijnlijke kampioen bekend. In de verte hoor ik Kris vaak mompelen over opstellingen. De teamcaptain maakt zich klaar voor de belangrijke strijd.