SGO 3 Blijft Winnen

Vrijdag 16 februari mocht het derde, na twee uitwedstrijden, eindelijk weer eens thuis aantreden. De tegenstander was deze keer Krimpen aan den IJssel 3, een op papier gelijkwaardige tegenstander. Toen teamcaptain Hans om half 8 kwam melden dat Gijs zich ziek had afgemeld en ook Serge en Jan niet helemaal lekker waren, zagen we de spreekwoordelijke bui al hangen. Zou dit de wedstrijd worden waar onze titelrace dan toch zou stranden? Daniel Gavrilov speelde uiteindelijk voor Gijs, terwijl Jurriaan Verbeek het overnam van Jan de Liefde. Serge achtte zichzelf fit genoeg om zelf te spelen. Met uitstekende vervangers moesten wij dan toch kunnen winnen?

De avond begon echter niet heel goed. Wil speelde vrij snel remise op bord 7 met zwart, waar weinig op af te dingen was. Toen ik aan het begin van de avond aan zijn bord ging kijken had ik het gevoel dat zijn stelling zich goed ontwikkelde en dat hij wellicht een klein plusje had, maar de winst zag ik nog bij lange na niet. Terwijl ik zelf weer in de denktank ging, werd remise besloten. Vrij snel hierna moesten zowel Sam aan bord 1 als Daniel aan bord 2 de witte vlag hijsen. Waar dit bij Sam aan heeft gelegen durf ik niet te zeggen. Toen ik aan zijn bord keek zag ik niets bijzonders, maar hij zal ergens de fout in zijn gegaan. Daniel gaf een pionnetje weg en gaf aan dat hij eigenlijk geen goede zet had gezien. Dat soort avonden kennen we helaas allemaal wel, maar met een 0,5 - 2,5 punt achterstand zag het er niet lekker uit om 10 uur á half 11.

Serge aan bord 3 zag ik echter twee pionnen voorkomen, dus dat gaf weer moed. Jurriaan, Fokke, Hans en ikzelf zaten nog vol in de denktank. Aan bord 4 had ik ondertussen een koningsaanval over mij heen gekregen die er uitermate gevaarlijk uitzag, maar de echte winst voor mijn tegenstander zag ik nog niet. Hans zat te tobben in een gecompliceerd eindspel, maar leek mij wel iets beter te staan en ook Serge, Fokke en Jurriaan hadden niets te klagen. De prognose kwam rond die tijd echter niet boven de 4-4 uit.

Net na 11 uur ging het echter hard. Aan mijn bord kon ik de koningsaanval afgeslagen en Serge, die naast mij zat, schoof rustig door. Hij had zijn stelling op een keurige manier opgebouwd tot een definitieve winstpartij, waardoor het opeens 1,5 - 2,5 stond met goede vooruitzichten voor Overschie. Even lette ik niet op en toen hadden ook Fokke en Jurriaan hun tegenstander vakkundig tot een verliespartij gedwongen. Vrij snel hierna gaf mijn tegenstander zich ook gewonnen, waardoor we het winnende punt bij mochten schrijven. Met de overwinning in de pocket wist Hans zijn plus in het eindspel niet te verzilveren, waardoor remise en een 5-3 eindstand het eindresultaat waren. De eerlijkheid gebiedt dat we hier wellicht nog goed mee weg zijn gekomen.

Dinsdag 13 maart wacht ons de uitwedstrijd tegen Dordrecht 5. Indien wij ook deze wedstrijd kunnen winnen, zal het er de laatste wedstrijd tegen koploper Onesimus 1. Dit team staat ruim 100 ratingpunten hoger, maar het mantra van dit seizoen blijkt toch wel te zijn, winnen kunnen we altijd! Nu is het zaak om het nog twee maal voor elkaar te krijgen.

Niels van Diejen