Nieuwerkerk Wederom te Sterk

Op vrijdag 22 november stond de wedstrijd Overschie R2 - Nieuwerkerk aan den IJssel R1 op het programma. Vorig jaar verloren wij met 5,5 - 2,5 de uitwedstrijd, waardoor wij dit jaar extra gebrand waren om de heren van Nieuwerkerk te verslaan. Nu hun team ook wat uitgedund was ten opzichte van vorig jaar, het viel mij bijvoorbeeld bij aanvang al op dat hun vaste teamcaptain niet aanwezig was, hadden wij goede hoop op een mooie overwinning. De wedstrijd is al even geleden, dus alvast excuses voor eventuele foute details!

De avond begon uitstekend, met een snelle overwinning van Sam van Dongen op bord 6. Sam speelde naar mijn herinnering, met wit op een snelle aanval tegen de zwarte stelling. De tegenstander kwam vrij snel een stuk achter en na een zet of 20 was de wedstrijd, om een uur of 10, al beslist. Op bord 1 zag in Ronald Ruytenberg in een wat penibele toestand staan op de damevleugel met zwart. Zijn koning was die kant op gemaneuvreerd, even als de torens van wit. Echter raakte ik nog niet in paniek door de stelling van Ronald, die te houden leek en wat hij ook prachtig deed. Tegen het eindspel aan had hij een prachtige damemaneuvre, die naar mijn herinnering torenwinst of mat op zou leveren. Ronald Ruytenberg gaf zelf aan dat het tekort van een plan aan de kant van de witte stukken, uiteindelijk het noodlot inluidde. Met een 2-0 voorsprong leek er echt geen vuiltje aan de lucht!

Toen gebeurde er echter iets noodlottigs, waardoor wij allen hadden moeten weten dat deze avond een lastige zou worden. Good old teamcaptain Hans Doornheim, die in Sommelsdijk zijn troepen nog had geleid als een Spartaan die was oprezen en naar voren gestormd, werd verschalkt door zijn tegenstander. Hoe het precies gebeurde durf ik niet meer te zeggen, maar Hans raakte in het late middenspel door een sterke aanval op de koning een stuk kwijt en zou weldra ook nog mat gaan. Hij liet het niet zover komen en gaf op, iets wat wij zelden zien van onze teamcaptain. 2-1

Aan bord 4 pakte David, net als vorig jaar tegen dezelfde tegenstander (ik heb het even opgezocht, David!) een halfje. Waar hij vorig jaar op het laatst nog winstkansen had naar mijn idee, was dit jaar de partij iets minder spannend. David stond een lange tijd wel ‘lekker’, met veel druk op de tegenstander, maar de partij verzwakte op enig moment wat, waardoor remise een logische conclusie was. 2,5-1,5

Dan lijkt alles nog goed te gaan. Jesse stond goed, ik stond zelf wat gedrongen, maar had nog wel remise potentieel, Fokke stond in een eindspel met een pionnetje minder maar mét ongelijk lopers ‘gewoon’ remise en Daniel leek een stevige plusremise te hebben op bord 3.

Toen sloeg het aangekondigde noodlot echter toe. Jesse stond al lange tijd een stuk voor, maar zijn tegenstander had wat winst en eeuwig schaakkansen weten te creëren. Doorgaans is het zo dat als je een stuk voor komt, je het initiatief in de stelling kwijtraakt en even in de verdediging moet. Dit kostte Jesse echter vrij veel tijd en moeite aan bord 8. In tijdnood zag Jesse mat in 1 over het hoofd, wat een ontzettend zure conclusie was van zijn avond. 2,5-2,5.

Vervolgens kwam ook Daniel aan bord 3 opeens genadeloos in de problemen door tijdnood en wist hij een stelling die, naar mijns inziens lange tijd goed was voor zwart, opeens niet meer te houden. Hij zou in de laatste stelling ofwel een doorgebroken pion niet meer kunnen houden, of zijn paard moeten gebruiken om deze pion tegen te houden, maar dan wel ten koste van een eigen pion. De loper van de tegenstander zou dan simpelweg te sterk worden, waardoor Daniel helaas niets anders restte dan opgeven. 2,5-3,5

In mijn eigen partij had ik, zittend aan bord 2, al op zet 9(!) remise aangeboden tegen de sterke Bernard Evengroen. Door drukte op het werk een veel vervelende situaties in de persoonlijke sfeer, had ik er eigenlijk simpelweg niet zoveel zin in. Dan is het uiteraard de meest logische keuze om niet aan te geven dat Hans beter een invaller in kan schakelen, maar na een klein half uur al remise aan te bieden. Mijn hoofd was er duidelijk niet helemaal bij en in mijn eigen opening kwam Bernard sterk terug. In een stelling die eigenlijk al een aardig stuk beter oogde voor zwart, bood ik nogmaals remise aan. Ik in de veronderstelling dat Nieuwerkerk er iets beter voorstond, maar zonder vertrouwen in eigen kunnen, terwijl Bernard juist dacht door te moeten spelen voor zijn team. Hoe verschillende ogen andere dingen kunnen zien! Ik kwam er niet lekker uit, maar Bernard zag zichzelf genoodzaakt om te forceren, waardoor zijn stelling uiteindelijk slechter werd dan de mijne. Uiteindelijk gaf zijn, eerlijkheid gebied mij te zeggen, hogere niveau toch de doorslag en wist hij nog héél mooi remise te houden in een stelling die ik wellicht had moeten kunnen winnen. Wel waren er twee mensen opgelucht aan bord 2, dus dat is dan toch ook wel iets waard? 3-4

De laatste wedstrijd van Fokke, aan bord 7, had zoals ik zei vermoedelijk in remise moeten eindigen. De tegenstander bleef echter mooi pielen en peuteren in een plusremise en wist Fokke uiteindelijk toch een halfje extra afhandig te maken. Niet geheel terecht voor Fokke, maar wel mooi uitgespeeld door de tegenstander.
Rest ons niets anders dan een nare en bittere 3-5 nederlaag, die we maar snel weer moeten vergeten. Hopelijk biedt de volgende wedstrijd tegen Dordrecht 3 meer wedstrijden waar het kwartje richting de onzen valt. Deze wedstrijd is wel pas in februari, dus genoeg voorbereidingstijd voor SGO R2!